Een uur voor de eerste match (strevers!) waren Joke, Brecht, Dempsey, Silke, Michiel, Robin en Michèle reeds aan het opwarmen. De sfeer zat goed, de voeten stonden goed gepositioneerd en dit werd bekroond met een ‘teamfoto’. Doel: kwartfinale halen!
Om 14u20 gestart aan de eerste van drie poulewedstrijden tegen Westkapelle. Dit was een groep voornamelijk bestaande uit (volgens Robin ‘mooie’) vrouwen. Een zeer plezante match, ideaal voor onze vrouwen om in het ritme te geraken. Twee doelpunten van Michèle (beiden assist van Brecht) zorgden voor de 2-1 winst. Een goed begin, maar het doelpuntensaldo had hoger kunnen liggen, moest Robin niet in de war zijn geweest door de vrouwelijke tegenstanders … .
Daarna tegen Veldegem, winnaar van vorig jaar. We hebben zeer goed kunnen standhouden, prachtige verdediging (elk een man – gelijk het moet) en de match afgesloten met 4-1 (verlies) met dank aan Robin voor het doelpunt (hij was ondertussen gerecupereerd van de vorige match).
Derde wedstrijd tegen Pittem. Dit werd een beetje een vuile match, nogal ruwe tegenpartij. Net voor deze wedstrijd hadden we moeten afscheid nemen van Brecht en eerlijk gezegd we hebben hem gemist (zeker zijn assists!). 0-0 was de eindstand en toen kwam het aan op het doelpuntensaldo … en rara, net 1 doelpunt te weinig gescoord (over alle drie de matchen heen) om door te stoten naar kwartfinales … jammer!
Achteraf gezien heeft de eerste wedstrijd (en dus Robin – grapje) dus roet in het eten gegooid. Er zat meer in!
Met grote tevredenheid van onze prestaties hebben we ons dan maar uitgeleefd op het ‘gladiatoren springkasteel’ – zie foto’s.
Tenslotte was er ook de penalty cup voor commandanten, commandanten van het achttal, en andere gerelateerde. Michèle werd ingeschreven en na een korte spoedcursus penalty’s nemen, ging deze cup van start. Er werd ook een supporterstrofee uitgereikt en natuurlijk heeft Roeselare zijn beste beentje voorgezet en bleven we niet onopgemerkt: het supporterslied: we have a M, we have a I, we have a C, we have a H, (en toen bleken we met te weinig te zijn om verdere letters te vormen) we have MICHELE (en toen werden de benen in de lucht gezwiept, vooral door Michiel). Michèle was er klaar voor, het werd een schot naar de rechterhaak, maar net als al haar voorgangers nipt naast. De groep was tevreden van techniek en inzet, minder over het resultaat, maar dat hebben ze luidkeels goed gemaakt. Als kers op de taart wonnen we de supporterstrofee – een bak bier – en werd de rest van de avond ingezet.
Met dank aan de aanwezigen en ook aan Michiel voor het coachen en keeperen. Te herhalen volgend jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten